واردات کاغذ و نابودی تولید ملی این کالا
واردات کاغذ
به گزارش خبرگزاری حکومتی مهر به‌نقل از ابوالفضل روغنی، رئیس سندیکای کاغذ و مقوا، تولید کاغذ داخلی متوقف شده است.
این کارگزار رژیم علت عمده این امر را واردات کاغذ توسط دولت و نهادهای وابسته به آن نظیر «آموزش و پرورش و وزارت ارشاد» که «از خرید کاغذ داخلی استقبال نمی‌کنند و به سمت خرید کاغذ وارداتی می‌روند» و عدم‌حمایت از تولید داخلی می‌داند که در نتیجه «واردات کاغذ تحریر و روزنامه به‌دلیل ارائه تسهیلاتی هم‌چون ارز مبادله‌‌یی به واردکنندگان برای آنها جذابیت دارد، از سوی دیگر حمایتی از تولیدکنندگان داخلی این محصول نمی‌شود که تمام این عوامل دست به دست هم داد تا کارخانه‌ها به تعطیلی کشانده شود».
به گفته او ۳کارخانه چوپ و کاغذ مازنداران، کاغذ تبریز و کارخانه پارس کارخانه‌های تولیدکننده کاغذ چاپ و تحریر در کشور هستند که در سال ۹۶ تولید جدی نداشتند.
او در مورد وضعیت تولید کاغذ در سال ۹۷ هم می‌گوید «در سال ۹۷ نه تنها شرایط بهتر نشده است بلکه شرایط بدتری هم پیش خواهد آمد».
در زمینه واردات کاغذ برای نهادها و نشریات وابسته به حاکمیت، پیش از این وزیر ارشاد کابینه آخوند حسن روحانی، انگار که فتح بزرگی کرده باشد، اعلام کرد: «باتوجه به اهمیت دولت به نیاز فرهنگی، کاغذ در لیست کالاهای اساسی قرار خواهد گرفت و از تفاوت ارزی که دولت تأمین می‌کند، برخوردار خواهد بود. برای ناشران، نویسندگان و اصحاب مطبوعات، خبر خوشایندی است که دولت نیاز فرهنگی را چونان غذا و دارو برای کشور مهم و اساسی می‌داند». (خبرگزاری ایسنا ۲۶فروردین ۹۷)
در اثر این سیاست ضدمردمی کارخانه‌هایی تعطیل شده‌اند که بعضاً بیش از نیم‌قرن سابقه فعالیت داشته که با تعطیلی آنها و یا به حداقل رسیدن تولید آنها، هم تولید ملی کاغذ نابود شده است و هم کارگران آنها به ارتش بیکاران پیوسته‌اند.
از جمله این‌که به‌دلیل کاهش تولید کارخانه کاغذ مازندران در سال گذشته امنیت شغلی کارگران قراردادی و رسمی کارخانه مورد تهدید قرار گرفت به‌طوری‌که ۴۰۰نفر از کارگران این کارخانه بیکار شدند.
توقف تولید کاغذ در کارخانه‌های کشور و ادامه این روند در سال ۹۷ در حالی است که ولی‌فقیه ارتجاع سال ۹۶ را سال اقتصاد مقاومتی و سال ۹۷ را نیز سال حمایت از کالای ایرانی اعلام کرد و سران دولت روحانی نیز از این نامگذاری‌های پوشالی و بی‌محتوا حمایت کردند، اما با این وضعیت دولت ضدمردمی درعین‌حال که بزرگترین واردکننده کاغذ است خودش هم نابود کننده اصلی تولید داخلی کاغذ است.
واضح است که این امر توسط دولت در راستای چپاول و سود بیشتر سردمداران و تجار وابسته به حاکمیت صورت می‌گیرد.
زیرا سود فعالیت در زمینه تولید کاغذ داخلی برای کارخانجات تولیدکننده حداکثر سودی معادل ۶ تا ۸درصد است، در حالی‌که سود واردات کاغذ تجار وابسته به نظام آخوندی و نهادهای دولتی «نزدیک به ۵۰درصد می‌باشد».(هفته‌نامه تجارت فردا ۲۰دی ۹۳)
در اثر این سیاست چپاولگرانه است که در سالهای اخیر مصرف‌کنندگان غیرحکومتی کاغذ همواره در بیم افزایش قیمت کاغذ و در امید ثبات نسبی قیمت آن که هرگز اتفاق نیفتاد بودند.
به‌دلیل همین وضعیت در ماههای گذشته این مصرف‌کنندگان امکان برنامه‌ریزی برای کار یک‌ساله خود را نداشته «درصورتی‌که در کشورهای دیگر نوسانات قیمت کاغذ آن‌قدر کم است که ناشران قادر به برنامه‌ریزی یک‌ساله برای کارهای خود هستند».(روزنامه حکومتی ایران ۲۷مهر ۹۶)
این در شرایطی است که به گفته ابوالفضل روغنی، رئیس سندیکای کاغذ، دولت کاغذ خارجی را با هر قیمتی که فروشندگان اعلام می‌کنند می‌خرد.(خبرگزاری صدا و سیما ۳اردیبهشت ۹۷)
واضح است که اضافه بر غارت مصرف‌کنندگان کاغذ در زمینه وارادت کاغذ، این خاصه‌خرجی دولت روحانی در زمینه خرید از کشورهای طرف معامله با هر قیمتی، در جهت پرکردن کیسه آنها صرفاً به این دلیل است که آنها در مجامع بین‌المللی از نظام ورشکسته آخوندی دفاع کنند.
آن‌چنان‌که واردات بی‌رویه سایر کالاها و از جمله کالاهای بنجل نیز در راستای پرکردن کیسه گشاد مقامات حکومتی و تجار وابسته به آن و در راستای باج‌دهی به کشورهای طرف معامله برای گرفتن حمایت آنها در مجامع بین‌المللی صورت می‌گیرد.
البته این سیاست ضدمردمی تنها در دولت روحانی صورت نمی‌گیرد این سیاستی است که حاکمیت پلید آخوندی و دولتهای برآمده آن در طول حاکمیت ننگین آن داشته‌اند.