تقدیم به کودکان شیمیایی شده در دوما

✍️تقدیم به کودکان شیمیایی شده در دوما

?شعر از: الف.مهر

خواب بودم صدای یک موشک،  خواب خوش را پراند از سر من

چهره‌های دوصد جسد و اسد،  شد به خط یکهو در برابر من

شعر را سرفه‌ای زدم که خزید، در گلو گاز خردل و سیانید

پسری در بغل کلاشینکف،  داد می‌زد کجاست مادر من

کودکی نورسیده و کم سن، که پدر نعره می‌زد اکسیژن

و دمی پیش بستنی میخواست، می‌کَند جان میان دفتر من

شعر من می شد از درون مسموم، آب می شد دلم چو تکه‌ی موم

یا زنی میگریست نامفهموم، توی چشمان قرمز و تر من

سازمان ملل بیانیه داد ، خبر از گفتگوی آتیه داد

گفت روزی دوبار قرقره کن، ترّه هات ملیح ومحشر من

می‌شود در درون من آزاد، خشمی هم‌چو بمب هیدروژنی

گرچه نه پیشگویم و نه ژنی ،  دیده‌ام فتح را به منظر من

من که تف کرده‌ام به‌صورت ننگ،  بعد هم بوسه‌ای زدم به تفنگ

در خشاب سرم چه منتظر است،  مرمی کینه‌ی توانگر من