مرتضی نامور: انقباض عظما از «آتش به اختیار» تا «پمپاژ یاس ونا امیدی» و از تفاوت «انتصاب» و «مدیریت»!
این روزها هرکس سخنان بهشدت انقباضی عظما که پریشان حالی و سخافت و بیمایگی از کلمه به کلمهاش میبارد را که با یادداشتی در دست و سرک کشیدن گاهوبیگاه به آن، چنان پرتوپلا میگوید که عنقریب همان پامنبریها هم به فغان میاورد را میشنود استیصال و درماندگی را در کلمه به کلمه آن حس میکند، او اینک آینهای چرک و زنگار گرفته از وضعیت رژیم در محاصره مردم ایران و بایکوت بینالمللی است.