وبا و عبا

"وبا"و"عبا"

شنیدم که رندی به عهد قدیم/

بیامد به نزدیک شخصی حکیم/

بگفتا تو مردی جهاندیده ای/

در اقصای عالم تو گردیده ای/

بفرما که در بین نوع بشر/

چه دردی بود بدتر و پر خطر/

شنیدم که آن شخص نیکو نهاد/

جواب سوالش بدین گونه داد/

بگفتا که در بین نوع بشر/

دو بیماریند پر ز شر و خطر/

"وبا"هست اول  بلایی قدر/

فتد همچو آتش به نسل بشر/

وبعد از"وبا"درد دیگر"عباست"/

که خود عامل درد و رنج و بلاست/

چو شیطان به زیر عبا پا نهاد/

عبا گشت کانون جهل و فساد/

عبا را کنون پرچم جهل دان/

فساد وجهالت بزیرش نهان/

چو حاکم شودبر دیاری عبا/

در آن نشنوی غیر صوت عزا/

وبا و عبا مثل یکدیگرند/

که در آفرینش ز یک گوهرند/

وبای جهالت ز زیر عباست/

که خود منشا درد و رنج و بلاست/

امان از عبا و امان از وبا/

که شد ملت ما بدان مبتلا/

خدایا ز ما دور گردان بلا/

بلای وبا و بلای عبا/