مرا بده

مرا بده!


به مادر امیرارشد تاجمیر. شهید روز عاشورای قیام 88


«وطن بدون امیرت بدون فرزند است


مرا بده!


وطن آنجاست! منتظر است»


امیر گفت.


و مادرش می دید


که شانه های امیرش


ـ وقتی که کفش  به پا میکرد ـ


بلند


      بلند


        صخره ای از قلة دماوند است.


«مرا بده به مادر خویشم که میهنم باشد»


امیرگفت:


همان که با تمام قامت مجروح، پای در بند است»


مرا بده! بگذار آن درخت دشت شوم


که آبهای خزر


و موجهای آبی کارون


درون رگهایش


چو رودهای خروشان، روان به آوند است.


مرا بده مادر!


و سالها نگهم کن


که ایستاده ام آنجا


و مادرم ایران


به فخر میگوید


مرا چه بیشمار امیر این زمانه فرزند است.


لطفا به اشتراک بگذارید: