باران در راه است

         باران در راه است

آسمان مغموم است.

        آسمان

                 دلگیر

                     است.

توده ی ابر سیاه،

                 ابروهایش

                          گره و اخم آلود

غصه بر حوصله ی

                         چشمانم

                                   می ریزد.

وفضا

          بی خبر از روزن،

                             دود انگار

از دلش ،

           نا مرئی می خیزد.

قطره ای نم حتا

از دل سرد و سیاهش

                          بر خاک

                                    بر نمی آویزد.

ومن اما صبور،

                دل در گرو

                            دود و دم بارانم..

آسمان

      دلتنگ است،

توده ی ابر سیاه

              گره اخم بر ابروهایش.

ومن اما،

              خسته هرچند،

انتظار ار چه به تاخیر کشد؛

                                   می مانم.

منتظر می مانم؛

                   زیرا من

         فالگوش

                    قدم

                          بارانم.