ده گل که پرپر شد

ده گل که پرپر شد

برای دانشجویان عزیز پرپر شده ی  دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات

ده تن در این دره به خون خفتند

ده تن که ده پاره ی جگر بودند

ده تن که رو به قله ی امید

در آرزوشان در سفر بودند

رفتند اما بر نمی گشتند

ای کاش که پرپر نمی گشتند

آن نور های چشم ما مردم

خونین سر و پیکر نمی گشتند

ای کاشهایم را به شکل داد

از غصه ی آنان کنم فریاد

از غصه ی آن مادر دلخون

از آن پدر که نور جشمش را داد

عمریست که روزنامه پر درد است

هر چارفصل سال ما سرد است

یک روز در آتش کلاسی سوخت

دیماه با خود کشته آورده است

امروز در روزنامه بنویسید

آتش گرفتم از غم ده تن

ده گل که پرپر شد ته دره

ده فارغ التحصیل  هم میهن

کی آن اتوبوس عزیزان را

باعث شده که سرنگون گردد؟

با گریه یک کم خشم قاطی کن

باید که کاخش واژگون گردد

م. شوق