کاوه گوهرین

▫️کاوه گوهرین

افسوس من چه کور بوده‌ام از عشق

افسوس من چه دور بوده‌ام از درد

افسوس بر ستارهء خاموش

افسوس بر جرقهء دل سرد

در پشت میله‌ها

دیدم که آفتاب به زنجیر بسته بود

فریاد داشت زندگی، از رنج زیستن

امّا لبانِ پنجره، خاموش و خسته بود

چیزی در آن میان

درهم شکسته بود

دریای چشم‌ها

آوای چشم‌ها

چشمانِ آشنا شده با خارهای مرگ

محصور در سیاهیِ دیوارهای مرگ

در پشت میله‌ها

افسوس من چه بوده‌ام در باغِ دوستی

تک‌شاخه‌ای نداده به کس، تاجِ بار و برگ

تندیس‌وار، با خود و بیگانه از همه

استاده در گذرگهِ رگباری از تگرگ

در پشتِ میله‌ها

چون آتشی که در برِ خورشید می‌نهند

پا تا به سر ز شرمِ حقارت گداختم

آری در آن دقایقِ کوتاه

من عشق را و دردِ بشر را شناختم

بدرود با ستارهء خاموش

بدرود با جرقّهء دل‌سرد

امّید بر دریچهء آتش

امّید بر ترانهء شبگرد! ▫️فروغ فرخزاد