در سرزمین من!
هر چیزی بهانه‌ایست
برای نبودن و
نداشتن …
زلزله می‌آید
ملتی بدبخت
بدبخت‌تر می‌شوند…
سیل می‌آید
خانه‌های کاغذی ِ
بچه‌های کار را
مچاله می‌کند…..
فقر و فلاکت
بهانه نمی‌خواهد…
در سرزمین من !
قفل بر لبانت می‌زنند
و زنجیر بر پاهایت …
سکوت می‌کنی
و جنایات را می‌بینی …
دَم برآوری
نفست را می‌بُرند …
آهی بکشی
خانه‌ات را ویران می‌کنند…
سکوت می‌کنی
سکوتی پر از
فریاد …..
«کتایون خزعلی»
