: رقص به روایت دکتر عبدالحسین زرینکوب
رقص به روایت دکتر عبدالحسین_زرینکوب:
می رقصیدیم!
پیش ﺍﺯ یورش اعراب،
ﺑاﺭﺍﻥ که ﻣﯽ ﺁﻣﺪ، ﻣیرﻗﺼیﺪیﻢ...
ﺑاﺩ که ﻣیﻮﺯیﺪ،
ﺑﻪ خرمنگاﻩ میریﺨﺘیﻢ ﻭ ﻣیرﻗﺼیﺪیﻢ...
ﺗاﺑﺴﺘاﻥ که ﻣیﺸﺪ،
ﺟﺸﻦ ﻣیﮕرﻓﺘیﻢ ﻭ میرﻗﺼیﺪیﻢ...
ﺯﻣﺴﺘاﻥ که ﻣیﺸﺪ
ﺟﺸﻦ ﻣیﮕرﻓﺘیﻢ ﻭ ﻣیرﻗﺼیﺪیﻢ...
ﺯﻣیﻦ ﻫاﯼ ﮐﺸاﻭﺭﺯﯼ ﺭﺍ ﺩﺭﻭ ﻣیﮑرﺩیﻢ و میرﻗﺼیﺪیﻢ...
ﺯﻣیﻦ ﻫا ﺭﺍ میکاﺷﺘیﻢ و
میرﻗﺼیﺪیﻢ...
میخواستیم دفع بلا کنیم،
جشن ﻣیﮕرﻓﺘیﻢ...
ﻣاﻩ ﺁﻏاﺯ ﻣیﺸﺪ میرﻗﺼیﺪیﻢ...
ﻣاﻩ به ﭘایاﻥ میرسید میرﻗﺼیﺪیم...
خﻼﺻﻪ اینکه،
ﺟﺸﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻗﺺ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺑﻮﺩ ﻭ خﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ و ﺷاﺩﯼ...
ﺗیرﮔاﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣهرﮔاﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺑاﻧﮕاﻥ
آﺫﺭﮔاﻥ ﻭ ﺑهﻤﻦﮔاﻥ ﻭ ﺍﺳﻔﻨﺪﮔاﻥ
ﻭ ﻓرﻭﺭﺩﮔاﻥ ﻭ ﺍﺭﺩیﺒهﺸﺖ ﮔاﻥ ﻭ خرﺩﺍﺩﮔاﻥ...
ﺳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻮﺭﯼ ﻭ ﺳرﻭﺵ...
ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳاﻝ یﮑﺒاﺭ ﮔریﻪ ﻣیﮑرﺩیﻢ
آنهم ﺑرﺍﯼ ﭼیرﮔﯽ ﮐیﻨﻪ ﻭ سنگدﻟﯽ
ﺑر ﭘاﮐﯽ ﻭ ﺳﻮﮒ ﺳیاﻭﺵ!...
ﻣُرﺩﮔاﻧﻤاﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑا ﺳﻮﮔﻨاﻣﻪ ﺳیاﻭﺵ ﮐﻪ
ﻧﻤاﺩ ﻭﻓاﺩﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ خاﮎ میسپرﺩیﻢ...
پایان