: رقص به روایت دکتر عبدالحسین زرینکوب


رقص به روایت دکتر عبدالحسین_زرینکوب:





می رقصیدیم!





پیش ﺍﺯ یورش اعراب،





ﺑاﺭﺍﻥ که ﻣﯽ ﺁﻣﺪ، ﻣیرﻗﺼیﺪیﻢ...





ﺑاﺩ که ﻣیﻮﺯیﺪ،





ﺑﻪ خرمنگاﻩ میریﺨﺘیﻢ ﻭ ﻣیرﻗﺼیﺪیﻢ...





ﺗاﺑﺴﺘاﻥ که ﻣیﺸﺪ،





ﺟﺸﻦ ﻣیﮕرﻓﺘیﻢ ﻭ میرﻗﺼیﺪیﻢ...





ﺯﻣﺴﺘاﻥ که ﻣیﺸﺪ





ﺟﺸﻦ ﻣیﮕرﻓﺘیﻢ ﻭ ﻣیرﻗﺼیﺪیﻢ...





ﺯﻣیﻦ ﻫاﯼ ﮐﺸاﻭﺭﺯﯼ ﺭﺍ ﺩﺭﻭ ﻣیﮑرﺩیﻢ و میرﻗﺼیﺪیﻢ...





ﺯﻣیﻦ ﻫا ﺭﺍ میکاﺷﺘیﻢ و





میرﻗﺼیﺪیﻢ...





میخواستیم دفع بلا کنیم،





جشن ﻣیﮕرﻓﺘیﻢ...





ﻣاﻩ ﺁﻏاﺯ ﻣیﺸﺪ میرﻗﺼیﺪیﻢ...





ﻣاﻩ به ﭘایاﻥ میرسید میرﻗﺼیﺪیم...





خﻼﺻﻪ اینکه،





ﺟﺸﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻗﺺ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ





 ﺑﻮﺩ ﻭ خﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ و ﺷاﺩﯼ...





ﺗیرﮔاﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣهرﮔاﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺑاﻧﮕاﻥ





آﺫﺭﮔاﻥ ﻭ ﺑهﻤﻦﮔاﻥ ﻭ ﺍﺳﻔﻨﺪﮔاﻥ





ﻭ ﻓرﻭﺭﺩﮔاﻥ ﻭ ﺍﺭﺩیﺒهﺸﺖ ﮔاﻥ ﻭ خرﺩﺍﺩﮔاﻥ...





ﺳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻮﺭﯼ ﻭ ﺳرﻭﺵ...





ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳاﻝ یﮑﺒاﺭ ﮔریﻪ ﻣیﮑرﺩیﻢ





آنهم ﺑرﺍﯼ ﭼیرﮔﯽ ﮐیﻨﻪ ﻭ سنگدﻟﯽ





 ﺑر ﭘاﮐﯽ ﻭ ﺳﻮﮒ ﺳیاﻭﺵ!...





ﻣُرﺩﮔاﻧﻤاﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑا ﺳﻮﮔﻨاﻣﻪ ﺳیاﻭﺵ ﮐﻪ





 ﻧﻤاﺩ ﻭﻓاﺩﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ خاﮎ میسپرﺩیﻢ...





پایان


لطفا به اشتراک بگذارید: