ﻧﮑﻨﺪ ﭘﻨﺠرﻩای ﭘﺸﺖ ﺻﻠﻴﺒﻢ ﺑاﺷﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﭘﻨﺠرﻩای ﭘﺸﺖ ﺻﻠﻴﺒﻢ ﺑاﺷﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﻣﻴﮑرﻭﻓﻮنی ﺩﺍخﻞ ﺟﻴﺒﻢ ﺑاﺷﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﺍﻳﻦ «ﺍﺱﺍﻡﺍﺱ» ﺩﺭ ﺟاﻳی ﺛﺒﺖ ﺷﻮﺩ
ﻧﮑﻨﺪ ﮔرﻳﻪی ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺿﺒﻂ ﺷﻮﺩ
ﻧﮑﻨﺪ ﺷاﻫﺪ ﺩﻋﻮﺍﻣاﻥ ﺩﺭ ﻣاﺷﻴﻨﻨﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﺩﺍخﻞ ﺣﻤّاﻡ، ﺗﻮ ﺭﺍ میﺑﻴﻨﻨﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﺍﺳﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑا ﺩﻫﻨﺶ ﺑﺨﺶ ﮐﻨﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﺭﺍﺯ ﻣرﺍ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﺪ
ﻧﮑﻨﺪ میﺩﺍﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ میﺩﺍﻧﻢ!
ﻧﮑﻨﺪ ﭘﺲ ﻓرﺩﺍ، ﺗﻴﺘر ِ ﻳﮏ ِ «ﮐﻴهاﻧﻢ»
ﻧﮑﻨﺪ ﺭخﻨﻪ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻳﻤاﻧﻢ ﺷﮏ
ﻧﮑﻨﺪ ﻟﻮ ﺑﺪﻫﻢ ﺍﺳﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺯﻳر ﮐﺘﮏ
ﻧﮑﻨﺪ ﻧاﻣﻪی ﺟعﻠی ﻣرﺍ ﭘُﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﺍین همه ﺑﺪ، ﻗﻠﺐ ﻣرﺍ ﺳﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪ
ﺗﻠﺨﻢ ﻭ ﺣﻞ ﺷﺪﻩ ﮐاﺑﻮﺱ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺳﻢ
ﻏﻴر ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪی ﺁﺩﻡﻫا میﺗرﺳﻢ
ﻫﻤﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻧاﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺟاﺳﻮﺳﻨﺪ!
ﺩﺳﺘﺸاﻥ ﺣﻠﻘﻪی ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ میﺑﻮﺳﻨﺪ
ﻟﺨﺖ ﺩﺭ ﺟﻴﻎﺗرﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪی ﺗﺨﺘﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﻓﮑر ِ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻦ ِ ﺍﺯ ﻫر ﺷﺐ ِ ﺳﺨﺘﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ
خﺴﺘﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻧﻔرﻳﻦ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ بیﺭﺣﻤی
خﺴﺘﻪﺍﻡ ... میﺗرﺳﻢ ... ﻭ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ میﻓهﻤی!
ﮐاﺷﮑی ﺁخر ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺯ، ﺑهاﺭﻱ ﺑاﺷﺪ
ﮐاﺷﮑی ﺩﺭ ﺑﻐﻠﺖ ﺭﺍﻩ ﻓرﺍﺭﻱ ﺑاﺷﺪ
ﮐاﺷﮑی ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻔی ﺑﺸﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺷاﺩﻱ
ﮐاﺷﮑی ﻭﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩی
ﮐاﺷﮑی ﺑﺪ ﻧﺸﻮﺩ ﺁخر ِ ﺍﻳﻦ ﻗﺼّﻪی بد
ﮐاﺷﮑی ﺑاﺯ ﺑﺨﻮﺍﺑﻴﻢ ... ﻭﻟی ﺗا ﺑﻪ ﺍﺑﺪ ...
ﻧﮑﻨﺪ ﺩﺍﺭ، ﺳرﺍﻧﺠاﻡ ﺩﺭخﺘﻢ ﺑاﺷﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﻣﻴﮑرﻭﻓﻮﻧی ﺩﺍخﻞ ﺗﺨﺘﻢ ﺑاﺷﺪ
پایان