در چرخ عارفانه ی آتش...


در چرخ عارفانه ی آتش





آن شب بجز حدیث تو حرفی به دل نبود
فرصت نیافت گریه که ازسینه بگذرد
سرمایه، اشک بود و ز چشمی رها نشد
آن شب حضور شعله مجالِ سخن نداد
در چرخ عارفانه ی آتش ، گُل ات شکفت
دیدم که مرگ پیش تو شرمندگی گرفت.





آن شب شکست هیبت شب در شرار تو
« سرما ـ سکوت » در قدمت سر نهاد و مرد
«جان شعله »ات به عشق سلامی دوباره داد
شاهد شدم که عشق در این جا غریب نیست
اسطوره پیش قامت سرخ تو رنگ باخت
نام تو ماند و قصّه پرا کندگی گرفت.





آن شب دوباره گلستان شد این کویر
پایان گرفت فصل زمستان، بهارشد
آن شب به یمن آتش تو،لاله برفروخت
با بوسه ی فروغ تو ،خورشید زاده شد
گُل ،خنده کرد در آن شب،تو سوختی
یعنی؛بهار از دلِ تو زندگی گرفت .


لطفا به اشتراک بگذارید: