شاملو...
شاملو
ایران –۲ مرداد ۱۳۷۹-احمدشاملو ٫شاعر شاعران و خورشید درخشان آسمان ادب ایران که در سن ۷۵سالگی بدرود حیات گفت
۲مرداد ۱۳۷۹ - ۲۴ژوئیه ۲۰۰۰ : احمدشاملو (۲۱ آذر ۱۳۰۴–۲ مرداد ۱۳۷۹) متخلص به الف. بامداد یا الف. صبح، شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‌نویس ایرانی و از بنیان‌گذاران و دبیران کانون نویسندگان ایران در پیش و پس از انقلاب بود.
مسئول شورای ملی مقاومت ایران آقای مسعودرجوی در پیام تسلیت خود به‌مناسبت درگذشت شاملو نوشت:
بی‌گفتگو، شاملو، از بزرگترین شاعران معاصر ایران و جهان است. برای سالیان، جایزه نوبل حق مسلم او بوده است و پس از در‌گذشتش، به‌عنوان کمترین بزرگداشت از او و از شعر و ادبیات ایران، دیگر نبایستی دریغ شود.
افسوس که رژیم آخوندی حسرت چاپ کامل مجموعه ”کتاب کوچه” اثر بزرگ شاملو را بر دل شاعر گذاشت ”زیرا که شاعران، خود شاخه‌یی ز جنگل خلقند”.
هم او بود که در مقابل راه‌اندازی کانون نویسندگان مطلوب رژیم آخوندی، قاطعانه ایستادگی کرد تا دامن فرهنگ و ادبیات ایران آلوده نشود. اما فراتر از همه چیره‌دستیها و نبوغ شعری و ادبی، به‌راستی آنگاه که شاملو با عاطفه و احساس شگفت خود در توصیف ”روزگار غریب” و توصیف شهیدان و قهرمانان می‌سرود، آتش به‌جان می‌زد.
از زیبرم و مهدی رضایی تا حنیف‌نژاد و گلسرخی و اشرف و موسی و آذر و شهیدان ۳۰خرداد. از ”نازلی” تا ”ابراهیم در آتش” و ”شبانه” و ”بچه‌های اعماق” و ”خطابه‌‌‌‌‌‌‌تدفین” به‌‌یاد همه شهیدان بهمن.
در وصف #میلیشیای مجاهدین که در فردای ۳۰خرداد با مشتهای گره‌کرده و شعار آزادی، حتی بدون دادن اسمهایشان به دشمن، سرودخوانان به‌جوخه‌های اعدام شتافتند، شاملو سرود:
به شوق زندگی آواز می‌خواندند و تا پایان، به راه روشن خود باوفا ماندند” و افزود: ”تو در من زنده‌ای، من در تو، ما هرگز نمی‌میریم ـ از آن ماست پیروزی”
و اکنون ”شاعر شاعران” احمد شاملو، خود در فرهنگ و ادب ایران، در مقاومت مردم ایران و در عاطفه و
احساس و شعر مقاومت، زنده و جاری است”.
شعرهای او:
«من خویشاوند نزدیک هر انسانی هستم... من انسانی هستم میان انسانهای دیگر بر سیاره‌ی مقدس زمین، که بدون دیگران معنایی ندارم».