کیهان: خامنه ای خمینیِ دیگر است؛...دجال و جانی ولی کاملاً مفلوک و در حال سقوط!
خامنه ای خمینیِ دیگر است؛...دجال و جانی ولی کاملاً مفلوک و در حال سقوط! ـ کیهان
نمی‌دانم برای نخستین بار چه کسی شایع کرد، چشمان باباقوری و چهرهٔ پف‌کردهٴ خمینی را در ماه دیده؟ این بزرگ‌ترین توهین به ماه بود. با آن‌که آن زمان هم اغلب می‌خواستند به خود بقبولانند چشم آنان اشکال دارد وگرنه امام در ماه است، بودند کسانی که به چشمشان شک نکردند و به خرمقدسان مردرند ساده‌لوح نما، پوزخند زدند.
به‌راستی چه کسانی در پی آن بودند، امام رذالت پیشگان را یک‌سره از زیر درخت سیب نوفل‌لوشاتو به ماه تحمیل کنند؟ چه فاجعه‌یی در راه بود که می‌خواستند، چهرهٔ دراکولا را پیشاپیش با زیبایی ماه بزک کنند؟
روزگارانی بود که هیولایی کریه منظر به نام «خمینی»، کراهت شکل، شرارت نگاه و چنگال‌های خون‌آلودش را در ردا و طیلسان تلبیس نهان کرده بود و فریب عوام را، سبحهٔ صد دانه به دست می‌گرفت. لبان کف کردهٔ خود را به اوراد و اذکار و تقدیس ائمهٔ اطهار می‌گشود. پینه‌یی به‌اندازه گردو؛ روی پیشانی‌اش کبره بسته بود. به‌نام قرآن حکم می‌راند. از عدل علی نمونه می‌آورد؛ تا جور خود را جار بزند. نام شکنجه را «تعزیر»، و ذره‌ذره جان باختن زیر شکنجه را «تقتیل» نام نهاده بود.
برای انحراف افکار عمومی از چپاول‌های نجومی سردمداران حکومت خود، دست گرسنه‌یی را که از سر نیاز به‌سوی لقمه‌ای نان بخور و نمیر دراز شده بود ـ جلو چشمان اشک‌بار جامعه ـ با پیشرفته‌ترین تکنیک‌های وارداتی قطع می‌کرد.
مطالب مرتبط
کیهان : خطیب‌زاده ؛آزادی فوری، جبران خسارت و اعاده حیثیت اسدی را پیگیری می کنیم…، قاچ زین نظام را بچسبید ، سوارکاری پیشکش!
پوزخند ماه و چهرهٔ واقعی امام
نمی‌دانم برای نخستین بار چه کسی شایع کرد، چشمان باباقوری و چهرهٔ پف‌کردهٴ خمینی را در ماه دیده؟ این بزرگ‌ترین توهین به ماه بود. با آن‌که آن زمان هم اغلب می‌خواستند به خود بقبولانند چشم آنان اشکال دارد وگرنه امام در ماه است، بودند کسانی که به چشمشان شک نکردند و به خرمقدسان مردرند ساده‌لوح نما، پوزخند زدند.
به‌راستی چه کسانی در پی آن بودند، امام رذالت پیشگان را یک‌سره از زیر درخت سیب نوفل‌لوشاتو به ماه تحمیل کنند؟ چه فاجعه‌یی در راه بود که می‌خواستند، چهرهٔ دراکولا را پیشاپیش با زیبایی ماه بزک کنند؟
روزگارانی بود که هیولایی کریه منظر به نام «خمینی»، کراهت شکل، شرارت نگاه و چنگال‌های خون‌آلودش را در ردا و طیلسان تلبیس نهان کرده بود و فریب عوام را، سبحهٔ صد دانه به دست می‌گرفت. لبان کف کردهٔ خود را به اوراد و اذکار و تقدیس ائمهٔ اطهار می‌گشود. پینه‌یی به‌اندازه گردو؛ روی پیشانی‌اش کبره بسته بود. به‌نام قرآن حکم می‌راند. از عدل علی نمونه می‌آورد؛ تا جور خود را جار بزند. نام شکنجه را «تعزیر»، و ذره‌ذره جان باختن زیر شکنجه را «تقتیل» نام نهاده بود.
برای انحراف افکار عمومی از چپاول‌های نجومی سردمداران حکومت خود، دست گرسنه‌یی را که از سر نیاز به‌سوی لقمه‌ای نان بخور و نمیر دراز شده بود ـ جلو چشمان اشک‌بار جامعه ـ با پیشرفته‌ترین تکنیک‌های وارداتی قطع می‌کرد.
مطالب مرتبط
کیهان : خطیب‌زاده ؛آزادی فوری، جبران خسارت و اعاده حیثیت اسدی را پیگیری می کنیم…، قاچ زین نظام را بچسبید ، سوارکاری پیشکش!
پوزخند ماه و چهرهٔ واقعی امام