چطوری خل؟ رائفی پور ـ ترانه طنز
اکنون خامنه‌ای با کپی‌برداری از آن واقعه، می‌خواهد ضعف و ناتوانی خود را بپوشاند و فضای جامعه را برای نشاندن جلاد۶۷ بر منصب ریاست‌جمهوری نظامش به هم بیاورد و ببندد.
یک روزنامهٔ باند مغلوب با مشاهدهٔ دست باز سرچماقداران و «شعبان در خونگاه» های نظام در عربده‌کشی سؤال کرده است:
«به راستی چه چیزی باعث می‌شود تا عده‌یی مانند حسن عباسی در وصف وقایع تلخ آبان ۹۸ به‌سادگی از حجامت نظام بگویند (!) و یکی مثل قاسمی این‌گونه عنان از کف داده هر چه از دهانش بیرون می‌آید را نثار مخالفان کند و بدتر از آن به جنگ و مبارزه رودررو و احتمالاً خشونتی که باعث جان باختن عده‌یی دیگر شود فراخواند؟» (آرمان. ۱۱خرداد ۱۴۰۰)
با کمی تعمق می‌توان دریافت که اگر چه مخاطب ظاهری این اولدروم بالدروم‌های بچه‌ترسان، باند مغبون و جراحی شده از قدرت در انتخابات نمایشی است، اما این پروپاگاندا مخاطب دیگری هم دارد. مخاطب اصلی آن تمام مردمی هستند که بازی سخیف و بی‌مسمای خامنه‌ای تحت عنوان «انتخابات» را از هم‌اکنون تحریم کرده و تره هم برای آن خرد نمی‌کنند. خامنه‌ای دارد از زبان قره‌لات‌ها، اوباش پیشانی‌سیاه و سرکردگان چماقدار و لباس‌شخصی‌هایش، مردمی را تهدید می‌کند که «کف خیابان» را برای تعیین‌تکلیف با استبداد دینی انتخاب کرده‌اند.
هشدار دادستانی تهران را هم باید در این راستا دید و ارزیابی کرد. او به در می‌گوید تا دیوار بشنود. منظورش این است که کاندیدها حواس‌شان باشد که هر ایجاد هیجانی این پتانسیل را دارد که خشم فرو خوردهٔ اجتماعی را ناگهان آزاد سازد و منجر به عبور از «خطوط قرمز نظام» شود.
البته باید تصریح کرد که هم پاسدار سعید قاسمی، هم رائفی‌پور، هم آخوند طائب و دیگران این روزها از «کف خیابان» به‌شدت می‌هراسند. تمام سعی آنها این است که ماجرا به کف خیابان نکشد. زیرا خوب می‌دانند اولین جرقه از این نوع که درگیرد، از جانب هر طرفی که باشد، در چشم به هم زدنی انبار باروت اجتماعی را منفجر خواهد کرد.
مطالب مرتبط
ترانه طنز ـ قربونت عمه‌ت ـ کاری از گروه موزیک بسیجیان ساندیس‌خور
«شعبان بی‌مخ» های خامنه‌ای
