شرایط جامعه ایران مطلقا به پیش از آغاز اعتراضات برنخواهد گشت
عباس عبدی نوشت: شرایط جامعه ایران مطلقا به پیش از آغاز اعتراضات برنخواهد گشت ـ ۲۶آبان۱۴۰۱
عباس عبدی، دادستان ضد انقلاب دیروز و اصلاحطلب بهحاشیه رانده شدهٔ امروز در همین روز سهشنبه در روزنامهٔ حکومتی اعتماد (۲۴آبان) با نگرانی مینویسد: «شرایط جامعه ایران مطلقاً بهپیش از آغاز اعتراضات برنخواهد گشت». اما برای اینکه قیام بازگشتناپذیر، مهار شود و تا پایان کار نظام پیشروی نکند، خلیفهٔ درمانده را نصیحت میکند که «باید یک گام بهپیش برداشت. [چون] این احتمال جدی وجود دارد که از طرف مردم و بهعنوان راهی برای عبور از بنبست موجود پذیرفته شود و این پذیرش بهعنوان راه برونرفت پیش پای حکومت نیز قرار گیرد». آن راه چیست؟ روی آوردن به «مجموعهیی... از اصولگرایان مستقل و محترم گرفته تا بخش بزرگی از نیروهای مستقل در اقتصاد، فرهنگ، دانشگاه، سیاست، ورزش، هنر و...»!
شاید عباس عبدی رویش نشده که مقامات جلادان اصلاحطلب شدهٔ دوران قتلعام ۶۷ و دههٔ ۶۰ (مثل خودش) را هم به این لیست اضافه کند، اما در یک نکته هیچ تردیدی ندارد و آن را بیرودربایستی به خلیفه ارتجاع گوشزد و با لحنی هشدار گونه اضافه میکند: «این، تنها راهی است که میتواند پیش روی جامعه ایران قرار گیرد» (روزنامهٔ حکومتی اعتماد ـ ۲۴آبان).
تأکید عباس عبدی بر کلمه «تنها راه» برای خامنهای معنایی جز این ندارد که یکدستی و انقباض با رئیسی کارآیی ندارد و جز روی آوردن به «اصولگرایان مستقل! و محترم!» [لابد منظورش امثال پاسدار علی و آخوند صادق لاریجانی است] راهی وجود ندارد. اما خلیفهٔ هفت خط ارتجاع بنبست آن راه را زمانی که تصمیم گرفت لاریجانیها را رد صلاحیت کند و به حاشیه براند در خشت خام دیده بود. خامنهای جلاد ۶۷ را بهعنوان آخرین کارت خود بازی کرد تا با او راه قیام و کانونهای شورشی را سد کند و مجاهدین و مقاومت سازمانیافته را هم از سر راه بردارد.
مطالب مرتبط
از آبان ۹۸ تا آبان ۱۴۰۱
فراز ماندگار قیام سراسری در سومین سالگرد قیام آبان ۹۸
عباس عبدی، دادستان ضد انقلاب دیروز و اصلاحطلب بهحاشیه رانده شدهٔ امروز در همین روز سهشنبه در روزنامهٔ حکومتی اعتماد (۲۴آبان) با نگرانی مینویسد: «شرایط جامعه ایران مطلقاً بهپیش از آغاز اعتراضات برنخواهد گشت». اما برای اینکه قیام بازگشتناپذیر، مهار شود و تا پایان کار نظام پیشروی نکند، خلیفهٔ درمانده را نصیحت میکند که «باید یک گام بهپیش برداشت. [چون] این احتمال جدی وجود دارد که از طرف مردم و بهعنوان راهی برای عبور از بنبست موجود پذیرفته شود و این پذیرش بهعنوان راه برونرفت پیش پای حکومت نیز قرار گیرد». آن راه چیست؟ روی آوردن به «مجموعهیی... از اصولگرایان مستقل و محترم گرفته تا بخش بزرگی از نیروهای مستقل در اقتصاد، فرهنگ، دانشگاه، سیاست، ورزش، هنر و...»!
شاید عباس عبدی رویش نشده که مقامات جلادان اصلاحطلب شدهٔ دوران قتلعام ۶۷ و دههٔ ۶۰ (مثل خودش) را هم به این لیست اضافه کند، اما در یک نکته هیچ تردیدی ندارد و آن را بیرودربایستی به خلیفه ارتجاع گوشزد و با لحنی هشدار گونه اضافه میکند: «این، تنها راهی است که میتواند پیش روی جامعه ایران قرار گیرد» (روزنامهٔ حکومتی اعتماد ـ ۲۴آبان).
تأکید عباس عبدی بر کلمه «تنها راه» برای خامنهای معنایی جز این ندارد که یکدستی و انقباض با رئیسی کارآیی ندارد و جز روی آوردن به «اصولگرایان مستقل! و محترم!» [لابد منظورش امثال پاسدار علی و آخوند صادق لاریجانی است] راهی وجود ندارد. اما خلیفهٔ هفت خط ارتجاع بنبست آن راه را زمانی که تصمیم گرفت لاریجانیها را رد صلاحیت کند و به حاشیه براند در خشت خام دیده بود. خامنهای جلاد ۶۷ را بهعنوان آخرین کارت خود بازی کرد تا با او راه قیام و کانونهای شورشی را سد کند و مجاهدین و مقاومت سازمانیافته را هم از سر راه بردارد.
مطالب مرتبط
از آبان ۹۸ تا آبان ۱۴۰۱
فراز ماندگار قیام سراسری در سومین سالگرد قیام آبان ۹۸