پیک بهاری شماره دو ـ پیک شادی کامل
رژیم آخوندی در سال۱۴۰۱ با یکدست کردن حاکمیت، شمشیر را علیه مردم ایران از رو بسته بود. خامنهای در ابتدای سال انتصاب مهرهٔ خودش یعنی رئیسی جلاد را از «بزرگترین شیرینی»های سال پیش نامید و بهزعم خویش میخواست حداقل در چهارسال حاکمیت رئیسی دورهای آرام با نهایت سرکوب و اختناق را از سر بگذراند ولی شروع قیام دموکراتیک مردم ایران همه خوابهای پنبهدانهٔ او درباره «مجلس انقلابی» و «دولت جوان حزباللهی» را آشفته کرد و در زمستان و قبل از پایان سال، شکست پروژه رئیسی توسط خودیها و بهاصطلاح اصولگراها اعلام شد:
«بهعنوان حامی حاکمیت یکدست، شکست آن را اعلام میکنم»! (محمد مهاجری، آرمان، ۸بهمن).
خامنهای بالاترین بیلان جنایتهایش را در سرکوب قیام دموکراتیک مردم ایران به ثبت داد. تعداد شهدای سرفراز قیام از ۷۵۰نفر گذشت و اسامی و مشخصات حداقل ۶۵۰تن از آنها در سینه تاریخ ثبت شد. مقاومت ایران با حداکثر احتیاط آمار دستگیریها در کل کشور را ۳۰هزار نفر اعلام کرد. در جریان عفو فرمایشی و نمایشی خامنهای، رئیس قضاییهٔ او به ابعاد نجومی دستگیریهای کور و دستهجمعی اعتراف کرد: «۲۲ هزار نفر عفوشدگان اغتشاشات هستند» (ایرنا، ۲۲اسفند).
شکست نهایی پروژه رئیسی و جنایات خامنهای برای خاموش کردن قیام، دو مورد از بالاترین دستآوردهای! خامنهای در سال گذشته بود. بررسی سایر جنایتهای رژیم مثل مسمومسازی دختران و وضعیت بحرانی اقتصاد رژیم البته، مجال دیگری میطلبد. جهش ساعت به ساعت قیمتها و کمرشکن شدن اقشار محروم از نشانههای دیگر شکست پروژه رئیسی بود. درباره «تورم» خودشان اعتراف کردند که «در سالی که گذشت رکورد زد و فاصله فقیر و غنی در کشور ده برابر شد»! (ستاره صبح، ۲۸اسفند) در شکست اقتصاد ولایی نظام کار به جایی رسید که رسانههای رژیم طبیعت امواج بعدی قیام را اینگونه پیشبینی کردند: «اگر در سال جاری امر اجتماعی موجب تلاطمهای سیاسی شده بود، این بار امر اقتصادی است که سیاست را آشوبناک خواهد کرد»
مطالب مرتبط
پیک شادی کامل ـ پیک بهاری شماره یک
سالی که نکوست…