نوروز ۱۴۰۳ مبارک

می‌آید! می‌آید!

می‌آید!

قسم به نسیم!

می‌آید!

سوگند به باد!

دوباره می‌آید!

بر‌روی دوش رود خروشان گل
و هیچ کس نمی‌تواند

او را دوباره بدزدد!

و ما
با تمامی مردم

بهار را

خود خود بهار را!

یکبار سیر تماشا می‌کنیم.

و باز
بعد از دوباره حتی!

از شادی می‌خندیم!

و بعد، تمامی قوس و قزح هامان را
به روی هم می‌ریزیم
و طاق نصرتی می‌سازیم
که از سر بلند کوه دماوند هم بگذرد

راستی

وقتی بهار بیاید

شما کجا خواهید بود؟

وقتی که ما
هر چه بغض را

باخاک یکسان می‌کنیم!
لطفا به اشتراک بگذارید: