یﮏ ﻣﺸﺖ ﮔﺪﺍزاده، ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳیﺪﻧﺪ.

یﮏ ﻣﺸﺖ ﮔﺪﺍزاده، ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳیﺪﻧﺪ.

ﺩﺭ ﻣیهﻦ ﭘر ﺭﻭﻧﻖ ﻣا خاﻧﻪ ﮔﺰیدند

ﺑا ﺭﻭﺿﻪ ﻭ ﺑا ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺍیﻦ ﺑاﻍ ﭘر ﺍﺯ ﮔـل.

ﭼﻮﻥ ﮔاﻭ ﺩﻭیﺪﻧﺪ ﻭ ﭼریﺪﻧﺪ ﻭ خﺰیﺪﻧـﺪ

ﺑا ﭼﻮﺏ ﻭ ﭼﻤاﻕ و ﻗﻤﻪ ﻭ ﺩﺷﻨﻪ ﻭ ﭼاﻗﻮ.

ﺳر ﻫا ﺑﺸﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻤها ﺑﺪﺭیﺪﻧﺪ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍیﻦ ﻣﻨﻄﻖ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰیﺰ ﺍﺳﺖ.

ﺍیﻨاﻥ ﮐﻪ ﺳیﻪ ﮐاﺭﺗر ﺍﺯ ﺷﻤر ﻭ یﺰیﺪﻧـﺪ

ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺯ ﻧﻔرﺕ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮑـﺪﻩ ﻫا ﺭﺍ.

ﺍستاﺩ ﻭ ﻣﺒاﺭﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﮐﺸیﺪﻧﺪ

ﺁﻧﮕاﻩ ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﭼﻤﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻓرﻫﻨﮓ.

ﻫر ﺟﻤعﻪ ﭼﻨاﻥ ﮔﻠﻪ بزﻏاﻟﻪ ﭼریﺪﻧـﺪ

ﺑا ﭼرﮎ ﻭ ﺷﭙﺶ ﻟﺸﮕر ﺟرﺍﺭ ﮔﺪﺍیاﻥ.

ﺍﺯ ﺳاﻣرﻩ ﻭ ﮐﻮﻓﻪ ﻭ ﺑیرﻭﺕ ﺭﺳیﺪﻧﺪ

ﺭﻭﺯی که ﺟﻮﺍﻧاﻥ ﻭﻃﻦ ﺩﺭ ﺻﻒ ﭘیﮑاﺭ.

ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﻧاﻥ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﻣرﮒ ﭼﺸیﺪﻧﺪ

ﺍﻣرﻭﺯ ﺳرﺍﻓرﺷﺘﻪ ﺩﺭﻋیﻦ ﻭﻗاﺣﺖ.

ﺍیﻦ ﻣرﺩﻩ خﻮﺭﺍﻥ ﻣﺪﻋﯽ خﻮﻥ ﺷهیﺪﻧﺪ

ﺍیﻨﮏ ﻫﻤﻪ ﺑا ﻏاﺭﺕ ﺍیﻦ ﻣرﺩﻡ ﺑﺪﺑﺨﺖ.

ﮔﻮیﯽ ﺷرﻑ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺭﺍ ﺑاﺯ خریﺪﻧﺪ

ﺑا ﺯﻭﺭ ﻭ ﺭیاﮐاﺭﯼ ﻭ ﺩﺯﺩﯼ ﻭ ﺗﻘﻠﺐ.

ﺑر ﻗاﻣﺖ ﺩیﻦ ﺟاﻣﻪی ﺗﺰﻭیر ﺑریﺪﻧﺪ.

ﻣﻮﺳیﻘﯽ ﺷاﻥ ﺷیﻮﻥ ﻣرﮒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺪﺍیﯽ.

ﺍیﻦ ﮐﻮﺭﺩﻻﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺷاﺩﯼ ﻭ ﺍﻣیﺪﻧﺪ!

ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈرﺍﻥ ﻗاﺻﺪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﻮﺣﺶ.

ﺑر ﺳﻘﻒ ﺟهاﻥ ﺗاﺭ خرﺍﻓاﺕ ﺗﻨیﺪﻧﺪ

ﺟﺰ ﻣﻔﺖ خﻮﺭﯼ، ﻣرﺩﻩ خﻮﺭﯼ، ﻧﻮﺣﻪ ﺳرﺍیی.

ﻣرﺩﻡ ﻫﻨر ﺩیﮕرﯼ ﺍﺯ ﺷیﺦ ﻧﺪیﺪند

مردم بیدارشویدازخواب جهل نادانی?

پایان